Testing testing, one two

3D leeuwen, kunst in het hotel

We hadden gelezen dat het in Rwanda eigenlijk altijd zo’n beetje hetzelfde weer is. Het was nu droog en zonnig, lekker! Eerst naar het ontbijtbuffet, toast met scrambled eggs, en mini broodjes.

Om tien uur met Bosco op pad om een Coronatest te laten doen. Hij vroeg of we wilde lopen of rijden. Nadat we voor lopen hadden gekozen, koos hij alsnog voor rijden :)

We reden naar een ziekenhuis dichtbij, het Dr. Kanimba Hostpital. Ook daar werd een spiegel onder de auto doorgehaald door een beveiligingsmedewerker, en moesten we door een beveiligingscontrole om naar binnen te mogen.

Vervolgens naar een ruimte welke een combinatie leek van wachtkamer en administratiekantoor. Het werkte hier net als vroeger bij de kapper. Zelf kijken wie er al zaten toen je binnenkwam, zodat je wist wanneer je aan de beurt was. “Wie dan?”. Niet iedereen hield zich daaraan, dus het duurde even. De vrouw met het kleine kind liet eenieder gemoedelijk voor gaan.

De ruimte waar getest werd was nog niet open. De test was hetzelfde als een thuistest. Na de test dus even een kwartiertje wachten op de uitslag. Die zou in een ander vertrek per SMS worden verstuurd, maar dat wilde niet direct. Later kregen we alsnog vier sms’jes in twee talen. Al met al hebben we een kleine anderhalf uur gedaan over deze ‘sneltest’.

We hadden cash nodig, Rwandese francs hebben leek handig. Dus met Bosco naar de geldautomaat. We kamen uit bij een winkelcentrum met afgesloten parkeer plaats. Er was beveiliging bij ingang van de parkeerplaats en in het overdekte deel van het winkelcentrum. We hebben 150000 RWF gehaald, grof omgerekend een zo’n 150 euro. De hoogte van de stapel die de geldautomaat uitgaf viel mee. 

Bosco had ondertussen een koffietentje uitgezocht op de eerste verdieping. Daar het hele reisplan doorgesproken. Hij legde uit wat de bedoeling was, en dat hij flexibel was en wij de baas waren. Hij zou doen wat ons blij maakt.

Na de koffie afgesproken om die dag verder geen gezamenlijke activiteit te doen. Wij hadden niet de behoefte om Kigali verder te verkennen die dag, dus terug naar het hotel. Met Bosco was afgesproken dat we de volgende dag om 9 uur ’s morgens zouden gaan rijden richting Akagera National Park, zodat we er rond lunchtijd aan zouden komen. Die lunch moesten we nog wel even bestellen. Er zou een website zijn waar we het menu konden bekijken, en een bestelling konden doen, aldus Bosco. Die website was echter niet te vinden. Mailen via Hotmail was een uitdaging. Maar via mailwisseling op de laptop was het uiteindelijk gelukt.  De lunchkaart zag er goed uit. Na het lunchbuffet neergestreken bij het zwembad om te lezen en te bloggen, en Joska heeft nog even het koude water getrotseerd.

Eind van de middag tijd voor de borrel. Er waren ontzetten veel roofvogels te zien rondom het hotel. Er werd een soort klein podium opgebouwd. Zou het karaoke avond zijn? Tijdens het eten werd duidelijk dat er een tweemansformatie muziek kwam maken.

Lekker borreltje, teveel gegeten, het was een relaxte avond.

Kazinga!

Dag 1 - 12 juni
Amsterdam -> Kigali

We hebben deze reis twee jaar moeten uitstellen. We zijn nu op plaats van bestemming, en blij dat we er zijn. Als je op vakantie bent geweest, en over die ervaring vertelt, gaat het al snel over hoe de vlucht was. Meestal niet het meest opmerkelijke onderdeel. Maar de reis naar Rwanda kende uitdagingen, die hier toch even moeten worden vastgelegd.

De dag vóór vertrek was er wat verwarring over het beste tijdstip om op Schiphol te zijn. Meer dan vier uur voor vluchttijd werd je niet toegelaten. De Schiphol app adviseerde iets anders dan die van de KLM. Besloten om te mikken op zeven uur ’s morgens, vier uur voor opstijgen. Dat was gelukt.

De bagage afgeven ging vlot. De rij voor de paspoortcontrole begon echter in de hal ernaast!

Onverwacht toch ruim een uur later beide hordes genomen. De man die de tijd schildert is dat werk nog niet zat blijkbaar. Vanaf dat moment nog een kleine drie uur voor koffie en wat inkopen.

Ontbijten is prijzig. Twee broodjes, een sapje en twee koffie voor 36 euro.

Er ontstonden soms enorme rijen mensen, zonder dat wij duidelijk konden zien waarvoor. Voor het verlaten van de hal, voor transfers. Dus maar even onze gate opgezocht. Daar was het relatief rustig.

Nog maar een koffie in een barretje dicht bij onze gate. Het vliegtuig had een half uur vertraging, en we werden nu ook naar een andere gate gestuurd. Daar kwam er nog een half uurtje vertraging bij. We hadden voldoende tijd om naar het veelvuldig omroepen van de “last call” van de Delta vlucht naar Dallas van de gate naast ons.

We zouden oorspronkelijk dus om 11:00 uur opstijgen. Met vertraging zou dat dan 12:00 uur worden. Zo rond die tijd zaten wij wel in het vliegtuig, maar was de bezetting nog lang niet compleet. 

Vanuit de cockpit kwam informatie over de vertraging. Het toestel dat we oorspronkelijk zouden nemen was over datum qua onderhoud. Dus was besloten een ander toestel te nemen. Daar zaten we nu in. Het was een flinke rit er naartoe met een pendelbus, want het vliegtuig stond op een afgelegen plek.

Nu moest er nog getankt worden. Dat duurde echter wel 35 minuten werd omgeroepen. Kort nadat de vleugels waren gevuld, was het toestel klaar voor vertrek. Van de toren hadden we een tijdstip gekregen dat de motoren konden worden gestart. Dat tijdstip was echter 20 minuten later. Alles bij elkaar hadden we twee uur vertraging. We dachten dat het 9 uur vliegen was, maar het werden er ongeveer 8, dus dat scheelde weer. De vlucht zelf was prima, geen echte turbulente en stijgen en landen gingen soepel. Enige minpuntje was de snack rond etenstijd. We hadden op wat uitgebreider avondeten gerekend. De beenruimte was echter onverwacht super. Bij Kigali was er nog een kleine file, we hadden drie toestellen voor ons om te landen, dus nog een klein beetje vertraging erbij.

Oh, bijna vergeten. Er was dus iemand die had zitten roken op de wc tijdens de vlucht. De peuk was in de prullenbak op het toilet gevonden. Linke soep, en het personeel was duidelijk “not amused”, zo kon je horen aan de mededeling op de intercom.

Even na half tien ’s avonds geland op de luchthaven van hoofdstad Kigali. Om kwart over tien was de administratie rond en konden we naar de bagageband. Onderweg werd door beveiliging gevraagd welke elektronische  apparaten we bij ons hadden. Telefoon en laptop? Doorlopen dan maar, dan hoeft je bagage niet door de scanner. Even vergeten dat er nog allerlei camera’s met accu’s in de tas zaten. Ik vraag me nog steeds af wanneer je dan wel de boel moet laten scannen. 

Om kwart over 10 de koffers weer in bezit. We werden opgewacht door Bosco, en hij reed in een Safari Jeep. Zou dit dan onze gids zijn de komende twee weken? In de reisinformatie werd een minivan genoemd, dus ik nam aan dat dit slechts onze pendel naar het hotel zou zijn.

Bosco bleek echter onze chauffeur en gids voor deze reis, en de Jeep was zijn auto. Dat was gunstig, veel beter dan een minivan!

Er zou een Coronatest worden afgenomen op het vliegveld. De testfaciliteit leek echter onbemand, dus we hadden de aankomsthal zonder test verlaten.

Aan Bosco gevraagd of dat nog een probleem kon worden. Hij zei dat we een negatieve testuitslag nodig hebben om Akagera National Park in te komen. Er zou een testfaciliteit in de buurt van het hotel zijn, dus daar zouden we dan de volgende dag heen moeten. We vertelden nog dat we wegens Corona de reis uit hadden moeten stellen. Bosco vroeg hoe de impact van Corona in Nederland was geweest. Daarna vertelde hij dat het hier (Rwanda/Oeganda) slecht was geweest. Er was geen werk, dus konden mensen geen eten op tafel zetten. “People were starving”. Er waren nu geen Corona gevallen meer zei hij.

Aangekomen bij het hotel werd de auto gecontroleerd bij de poort door een beveiligingsmedewerker. Bij de ingang van het hotel moesten onze spullen door een scanner en wij door een beveiligingspoortje. Heel apart.

Met Bosco afgesproken dat we om tien uur de volgende ochtend samen naar de testlocatie zouden gaan, en daarna de rest van de reisplannen zouden bespr
eken.

Nog even een Mützig (lokaal bier) en gin tonic bij de pool bar, daarna bedtijd. Een onderneming van 16 uur, waarvan de helft daadwerkelijk gevlogen. Het was een lange dag, echter resultaat bereikt.

Eindelijk bijna!

 Oorspronkelijk stond de reis naar Rwanda en Oeganda gepland voor 2020. We hebben deze enkele malen uit moeten stellen, en moeten aanpassen. De reis is iets ingekort, en we bezoeken enkel Rwanda.

Als het allemaal goed gaat vertrekken we zondag 12 juni, dus het komt nu wel echt dichtbij!

Als eerste post in deze blog een samenvatting van wat ons te wachten staat. Op het kaartje zijn de plaatsen aangegeven waar we zullen verblijven.

We vliegen naar hoofdstad Kigali. De 'maatregelen' zijn inmiddels iets versoepeld, dus we kunnen er waarschijnlijk ook daadwerkelijk wat van zien.

Daarna de natuur in. We rijden deze keer niet zelf, maar hebben een auto met chauffeur/gids. Eerste bestemming is in Akagera National Park. We verblijven in twee verschillende kampen in dit park waar alle diersoorten van de Big Five wonen! Weer lekker in je tentje zitten met een brullende leeuw ernaast 😎😬

We verruilen de savanne voor de jungle die "Nyungwe Forest" heet. Hier gaan we chimpansees van dichtbij bekijken.

Na dit wat meer intensieve onderdeel kunnen we even ontspannen aan het kivumeer.

Vervolgens gaan we naar Volcanoes National Park. Eerste activiteit is het zoeken naar golden monkeys. Daarna volgt de hoofdattractie: gorilla tracking!